Inhoud
Het syndroom van Gilles de la Tourette is een neurologische ziekte die ervoor zorgt dat mensen impulsieve, frequente en herhaalde handelingen verrichten, ook wel tics genoemd, die socialisatie bemoeilijken en de kwaliteit van leven van de persoon verslechteren als gevolg van gênante situaties.
Tics van het Tourette-syndroom verschijnen meestal tussen de leeftijd van 7 en 11 jaar, te beginnen met eenvoudige bewegingen, zoals knipperen met uw ogen of het bewegen van uw handen en armen, die vervolgens verergeren, met herhaalde woorden, plotselinge bewegingen en geluiden als blaffen , grommen, schreeuwen of vloeken, bijvoorbeeld.
Sommige mensen zijn in staat om tics te onderdrukken tijdens sociale situaties, maar anderen vinden het moeilijk om ze onder controle te houden, vooral als ze emotionele stress ervaren, wat hun school- en beroepsleven moeilijk kan maken. Een van de meest voorkomende gevolgen is isolatie, wat intens lijden veroorzaakt.
Hoe het syndroom te identificeren
De symptomen van het syndroom van Gilles de la Tourette worden in eerste instantie meestal waargenomen door leraren, die opmerken dat het kind zich vreemd begint te gedragen in de klas.
Enkele van deze tekenen en symptomen kunnen zijn:
Motorische tics
- Oogwenk;
- Kantel je hoofd;
- Haal je schouders op;
- Raak de neus aan;
- Maak gezichten;
- Beweeg je vingers;
- Maak obscene gebaren;
- Kicks;
- De nek schudden;
- Raak de kist.
Vocale tics
- Vloeken;
- Hik;
- Schreeuw het uit;
- Spit;
- Kakelende;
- Kreunen;
- Gehuil;
- Schraap de keel;
- Herhaal woorden of zinnen;
- Gebruik verschillende stemtonen.
Deze symptomen komen herhaaldelijk voor en zijn moeilijk onder controle te houden, en bovendien kunnen ze zich in de loop van de tijd tot verschillende tics ontwikkelen. Meestal verschijnen tics in de kindertijd, maar ze kunnen voor het eerst verschijnen tot de leeftijd van 21 jaar.
Tics hebben ook de neiging te verdwijnen wanneer de persoon slaapt, bij het nuttigen van alcoholische dranken of bij een activiteit die grote concentratie vereist, en verergeren in situaties van stress, vermoeidheid, angst en opwinding.
Hoe de diagnose te bevestigen
Om dit syndroom te diagnosticeren, moet de arts mogelijk het bewegingspatroon observeren, dat meestal meerdere keren per dag en vrijwel elke dag gedurende ten minste een jaar gebeurt.
Er zijn geen specifieke tests nodig om deze ziekte te identificeren, maar in sommige gevallen kan de neuroloog bijvoorbeeld magnetische resonantiebeeldvorming of computertomografie bestellen om te controleren of het mogelijk is dat het een andere neurologische aandoening is met vergelijkbare symptomen.
Wat veroorzaakt het syndroom
Het syndroom van Gilles de la Tourette is een genetische ziekte die vaker voorkomt bij mensen van dezelfde familie en het is nog niet precies bekend wat de specifieke oorzaak is. Er zijn meldingen van een persoon bij wie de diagnose werd gesteld na een hoofdletsel, maar infecties en hartproblemen komen ook vaker voor binnen dezelfde familie. Meer dan 40% van de patiënten heeft ook symptomen van een obsessieve compulsieve stoornis of hyperactiviteit.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Het syndroom van Gilles de la Tourette kan niet worden genezen, maar het kan met de juiste behandeling worden bestreden. De behandeling moet worden begeleid door een neuroloog en begint meestal alleen wanneer de symptomen van de ziekte de dagelijkse activiteiten beïnvloeden of het leven van de persoon in gevaar brengen. In dergelijke gevallen kan de behandeling worden uitgevoerd met:
- Neuroleptische middelen: zoals Haloperidol of Pimozida, die neurotransmitters in de hersenen blokkeren die verantwoordelijk zijn voor het optreden van tics;
- Antidepressiva: zoals fluoxetine, die symptomen van verdriet en angst verminderen die tics kunnen veroorzaken;
- Botox-injecties: worden gebruikt bij motorische tics om de spier die door de bewegingen wordt aangetast te verlammen, waardoor de verschijning van tics wordt verminderd;
- Adrenerge remmers: zoals clonidine of guanfacine, die helpen bij het beheersen van gedragssymptomen zoals impulsiviteit en woede-aanvallen.
Deze middelen behandelen echter niet alle soorten tics van het Gilles de la Tourette-syndroom en daarom kan het ook belangrijk zijn om een psycholoog of psychiater te raadplegen voor psychotherapie- of gedragstherapiesessies waar wordt getraind in manieren om de tics van de ziekte onder controle te houden.
Moet het kind stoppen met studeren?
Het kind bij wie het syndroom van Gilles de la Tourette is vastgesteld, hoeft niet te stoppen met studeren, omdat het alle capaciteit heeft om te leren, net als alle anderen die dit syndroom niet hebben. Het kind kan gewoon naar school blijven gaan, zonder dat er speciaal onderwijs nodig is, maar men moet met leerkrachten, coördinatoren en schooldirecteuren praten over het gezondheidsprobleem van het kind, zodat ze op een positieve manier kunnen helpen bij hun ontwikkeling.
Door leerkrachten, klasgenoten en ouders goed te informeren over de symptomen en behandelingen van dit syndroom, wordt het kind beter begrepen en wordt het isolement dat tot depressie kan leiden, vermeden. De remedies kunnen nuttig zijn om tics onder controle te houden, maar psychotherapiesessies zijn ook een fundamenteel onderdeel van de behandeling, omdat het kind op de hoogte is van zijn gezondheidsprobleem en het niet volledig kan beheersen, en zich vaak schuldig en ontoereikend voelt. .